Marjolein
Hallo! Mijn naam is Marjolein, ik ben geboren in Delft 1990 en woon nu in Honselersdijk. Ik werk momenteel in de gehandicaptenzorg als begeleider, hoewel ik een opleiding fysiotherapie heb afgerond. Ik speel saxofoon bij een harmonieorkest, hou veel van sport, ben net terug van vrijwilligerswerk in Nepal en.. oja! Ik ben lesbisch.
In mijn omgeving heb ik het geluk gehad geen enkele negatieve reactie op mijn geaardheid te krijgen. Zelfs met mijn overgroot oma die nog steeds in leven is, kan ik er op een goede manier over praten. Want als ik gelukkig ben, is zij erg blij voor me.
Perfecte wereld.. niet? Ik weet dat homofobie nog steeds aan de orde van de dag is. En dan vooral op een plaats waar niemand nog goed weet wie hij is: op de middelbare school.
Een vriendin van me is lerares en ze vroeg aan me of ik het leuk zou vinden om eens met haar klas kennis te maken. Blijkbaar een zeer homofobe klas, waarin grapjes over homo’s aan de orde van de dag zijn. Ik vond het direct een fantastisch plan! Maar hoe ging ik dat in vredesnaam aanpakken? Na een nacht woelen en nadenken besloot ik het niet in mijn eentje te gaan doen. Dus heb ik contact opgenomen met het COC en inmiddels kennisgemaakt met de warme groep voorlichters die iedere keer hun verhaal vertellen aan jongeren.
Voorlichting is nodig, het zorgt dat mensen beseffen dat we echt bestaan, dat het dichterbij komt. Zelf kunnen praten met een homo/lesbienne is denk ik voor veel jongeren een eerste keer. Het maakt dat ze zich realiseren dat we geen buitenaardse wezens zijn, maar mensen van vlees en bloed, met gevoelens.
Bovendien hoop ik een soort rolmodel te zijn voor de jonge homo’s en lesbiennes in de klas, een rolmodel wat ik zelf nooit gehad heb, maar waar ik wel behoefte aan had.
