Onderstaande tekst is uitgesproken door Arnout J.O. van Kooij, voorzitter van het COC Haaglanden,  ter gelegenheid van de kick-off van de Coming Out Week Regio Haaglanden 2016:

Geachte aanwezigen,

”Regionaal uit de kast komen”

Volgende week, dinsdag 11 oktober, vieren we de internationale ‬Coming Out Dag. Op deze dag besteden we wereldwijd aandacht aan het moment dat een homo, lesbiënne, biseksueel of transgender voor zijn of haar (seksuele) voorkeur uitkomt. In de aanloop naar deze dag organiseren twee LHBTI-belangenorganisaties – COC Haaglanden en DWH Delft – samen met regenbooggemeenten Den Haag, Zoetermeer, Westland, Delft en Leidschendam-Voorburg een gezamenlijke awareness campagne. De week van 7 tot en met 11‬ oktober roepen wij uit tot Coming Out Week. Coming out, uit de kast komen, er voor uitkomen wie of wat je bent, is niet gemakkelijk en vanzelfsprekend. Het doel van deze campagne is mensen hiervan bewust te maken. Ik ben vereerd en trots dat de minister van Onderwijs, mevrouw Bussemaker, en de wethouders van Den Haag, Zoetermeer, Westland, Delft en Leidschendam-Voorburg vandaag aanwezig zijn bij de aftrap van deze campagne.

Welkom!!

U bent onze ambassadeurs. En dat is nodig! Wij staan hier bij het Internationaal Homomonument. Dit monument is opgericht ter herdenking van alle lesbische vrouwen, homoseksuele mannen, biseksuelen, transgenders en anderen in de wereld die niet in een hetero-vakje passen, en die vervolgd en onderdrukt zijn of worden vanwege hun geaardheid. In vergelijking met veel andere landen hebben de LHBTI’s in Nederland het zeker niet slecht.

Maar toch is die tolerantie vaak maar een dun vernislaagje. Dat blijkt bijvoorbeeld uit de Haagse Stadsenquête. Verreweg de meeste Hagenaars hebben geen moeite hebben met LHBTI’s, maar één op de vier kan er niet tegen als mannen elkaar in het openbaar een kus geven. De resultaten van de onderzoeken van het Sociaal Cultureel Planbureau naar LHBTI-acceptatie zijn nog dramatischer. Het onderzoeksrapport ‘Wel trouwen, niet zoenen’ dat vorig jaar verscheen, laat zien dat men het er over het algemeen mee eens is dat LHBTI’s gelijke burgerrechten hebben, zoals het recht om met elkaar te trouwen. Tegelijk worden twee zoenende mannen in de openbare ruimte door 35% van de Nederlandse bevolking als aanstootgevend beschouwd. 28% heeft er meer moeite mee als twee mannen hand-in-hand lopen, dan wanneer dit een man en een vrouw zijn. Ook jongeren vinden het vies als twee jongens of twee meisjes elkaar zoenen.

Het lijkt er dus op dat voor het overgrote deel van de Nederlandse bevolking LHBTI-personen, en gelijke wetten geen probleem zijn, maar dat (zichtbaar) intiem gedrag van LHBTI’s bij een niet te verwaarlozen deel op weerstand stuit. Voor transgenders ligt een belangrijk knelpunt bij het feit dat een aanzienlijk deel van de bevolking niet veel van genderambivalentie moet hebben.

Coming Out is voor LHBTI’s een spannend moment. Hoe zullen ouders, vrienden of collega’s reageren? Gelukkig vallen de reacties vaak mee, maar nog steeds komen LHBTI’s problemen tegen als zij uit de kast komen. Hierover heeft documentairemaker Johan Overdevest een film gemaakt die afgelopen woensdag is uitgezonden op TV West. Overdevest praat hierin met drie jongeren die net uit de kast zijn gekomen en daar vanuit hun omgeving negatieve reacties op krijgen. Eén van hen is de 22-jarige Haagse Lena. Ze is van Marokkaans-Egyptische afkomst en komt uit een streng islamitisch gezin. Toen Lena op het punt stond door haar ouders te worden uitgehuwelijkt liet ze haar moeder weten dat ze op meisjes valt. “Ze zei dat ik ziek was en genezen moest worden”, vertelt Lena in de documentaire. Lennart woont bij zijn vader, maar voor hem is het onbespreekbaar dat Lennart homo is. En Quine schrok van alle negatieve reacties op haar Wassenaarse school bij haar coming out. Dat het woord ‘homo’ als scheldwoord wordt gebruikt, helpt volgens Overdevest de zaken ook niet vooruit.

Dat vinden wij ook, en daarom werken onze organisaties nauw samen met de gemeenten om voorlichting over seksuele diversiteit op scholen te geven. Dit is van het allergrootste belang. Door het onderwerp op scholen al bespreekbaar te maken, zorgen we dat in de toekomst meer LHBTI’s een probleemloze Coming Out kunnen hebben.

Gelukkig zijn er ook vrolijker zaken om op terug te kijken. De laatste keer dat ik de wethouder van Den Haag mocht toespreken was bij de onthulling van het tijdelijke regenboogzebradpad, ook wel gaybrapad genoemd.
Daags na de opening van dit pad kleurde Den Haag roze in het kader van het The Hague Rainbow Festival dat als motto had “Everybody – One Mind – One Party!”. Een festival dat mede mogelijk werd gemaakt door gemeente Den Haag en COC Haaglanden. Feesten mag ook in deze mooie stad van vrede en veiligheid.

Samen met u allen strijden we voor LHBTI-emancipatie en maken we duidelijk dat iedereen erbij hoort en welkom is in de Haaglanden. Wij tolereren niet dat LHBTI’s gepest, uitgescholden of genegeerd worden.

Excellentie, edelachtbaren: uw aanwezigheid is een duidelijk statement dat LHBTI’s in Nederland te allen tijde de steun van de overheid kunnen verwachten. De LHBTI-gemeenschap voelt zich er door gesterkt. Wij gaan door met de strijd en zullen, en dat is minstens zo belangrijk, zichtbaar blijven!

Ik dank u wel.